Ve para, sadece sorunların üstünü örter oldu.

Öyle hikayeler dinledim ki, kendi derdim dediğim şeyleri unuttum gittim :) Konuşmak gerçekten insanları rahatlatıyor. Hele ki, hiç tanımadığınız birileriyle sohbet etmek daha etkili oluyor. Aslında başımıza gelen ani olaylar, hiç beklenmedik gelişmeler; bizlerin çocukken TV de veya sinemada izlediğimiz filmlerdeki "hadi canım, olmaz böyle birşey" dediklerimizden daha başka birşey değil.

Bizler büyüdüğümüz için daha çok şeyin farkına varır olduk. Büyüdükçe, gençken cesurca aldığımız kararların pişmanlığını yaşar olduk. Alınan toy kararların bu güne sızı vermesi bundan sanırım. Herkesin illa böyle anları olmuştur. Benim hayatımda neler oduğu değil, daha çok "bize neler oluyor böyle?" diye başlamalıyız düşünmeye.

Evet bize neler oluyor?

Toplum yıkılma sürecinin ortasında sanki. Beklentiler yüksek, elde edilenler beklentileri karşılamıyor. Hani palyaço'yu düşünün. Boya, onun yüzünü güleç gösteriyor, ancak altındaki hüznü kim bilebilir. Hep böyle dolaşır olduk.

Ve para, sadece sorunların üstünü örter oldu.

İstanbul gibi adam

Ara Güler'in bir fotoğrafı

Bir adam İstabul gibi olmalı.
Dört mevsimi yaşamalı.
Çamurlu olsa da sokaklar, çoşkuyla koşmalı.
Yağmurda bile dans edebilmeli.

Bir adam, adam gibi olmalı, İstanbul'da doğmalı.
Mis gibi balık kokmalı; pahalısından parfümlere inat.
Kalabalıkta tek olmalı.
Martılarla ahbap, kedilerle seksek oynamalı.

Hırlayan köpeklerden korkmamalı.
Şarhoşuna, tinercisine ve dilencisine alışık olmalı.
Yolda yürürken başı dik, gözü açık olmalı.
Tıpkı otobüsleri gibi İstanbul'un; taşıyabilmeli yürekleri.

Usta'ya cevap

Usta'ya cevap

Yanyana gelmeden yakın, birlikte olmadan çoğul olabilsek.
Yalnız sen değil, ben de; ağrımızla bir bütün olabilsek.
Tüten yalnızlık olmasa, acı olmasa, bir tebessüm olabilsek.
Duvarlar örmesek, görünsek, hep el ele birlikte dönsek.
Çarpsak birbirimize hep, her çarpışmada gülsek.

Ve keşke sevsek, olur muydu yalnızlıklar?

 Murat Dicle


Yuva (Aziz Nesin)

Yanyana geldikçe daha uzak
Birlikteyken daha kimsesiz
Bir ağırı sızım sızım yeri belirsiz
O da yalnız
Ben de yalnız
Acılar tütüyor bacamızdan
Görünmeyen taş duvarlar örmüşüz
Duvar olduk kendimize kendimiz
Ne yana dönsek
Kendimize çarparız

Gözyaşlarım

Ne kadar kötü! Göz yaşlarım içerde birikmiş ama hala salamıyorum. Oysa sal gitsin değil mi. Ama nafile, zorladım yüzlerce defa, olmuyor.

Dert, yapışmış içime, gitmiyor hüzünler ve seneleri devirdi. Artık derdimle mutlu oluyorum sanki. Arabesk bir duygu kaplamış sanki içimi. Cahilleşiyor gönlüm. Sürtünmüş binlerce ruha, artık yürek nasır kaplamış.

Artık iki kutupluyum, an ve an değişiyor hislerim. Hastalık bu belki! Kimbilir. Yazın başka, kışın başka, sabah ayrı bir ben, akşam bambaşka bir ben. Geçerken  meridyenleri, kutuplara yolculuk ediyorum. 

Ağla be gönlüm, ağla! Belki, ilacın bu senin. Tutma içinde biriken, tortulaşmış, pis gözyaşlarını. Sal gitsin. Korkma! Sal!

Murat Dicle

Arı biziz bal bizdedir!

Yaban, rüstaî (köylü) Dulcine'sini görmek için sıcak yaz günlerinde iki köy arasında gelip gitmelerin yorgunluğu ile "Bu zahmet, bu meşakkat ne için?" der ve kendi kendine "bari güzel kokuyor mu, dokusu dudaklara hoş mu?" diye söylensede sonradan boş verir bu düşüncelere. Her sevgilinin hayalimizde yaratıp süslediğimiz yaratıktan başka bir şey olmadığını; ister şehirli ister köylü olsun ona "birtaneciğim" diyenlerin biz erkekler olduğunu dile getirir.

Bu bana hemen Aşık Veysel'in şu dizelerini aklıma getirdi:

Güzelliğin on par'etmez
Bu bendeki aşk olmasa
Eğlenecek yer bulaman
Gönlümdeki köşk olmasa

Ne ilginçtir ki, onca bu gerçekliğe rağmen arada sıkışmış kalmış bu mısralar ve itiraflar fazla dilden dile dolaşmaz. Hep gizlenir. Aslında kadındır erkeği değerli kılan. Hep böyle söylenir. Hatta demezler mi biz erkeklere: "Her başarılı erkeğin arkasında bir kadın vardır". Peki bazılarımız da sanki bu sözlere inat: "Kadın erkeği vezir de eder rezil de eder" demedi mi? Sokrates evliliği önerse de şöyle devam eder: "Karın iyiyse mutlu, kötüyse filozof olursun"

Gerçek olan, biz erkelerin kadınlara verdiği değerdir.
Asıl olan da budur. Öyleki Yaban, Hasan Dede'in bir türküsündeki, Eşrefoğlu'nun söylediği "arı biziz bal bizdedir" mısrasını hatırlatır.

arı vardır uçup gezer
teni tenden seçip gezer
canan bizden kaçıp gezer
arı biziz bal bizdedir

Biz neyi görüyorsak gerçek o'dur!
Don Kişot'un sevdiğidir aslında Dulcine, Yaban kendini bulur Don Kişot'un hikayesinde. Şanso'nun da gördüğü gibi Dulcine; pis kokan ve elleri nasırlı köylü bir kadındır. Fakat Don Kişot, Dulcine'sini gördüğünde yerlere kadar eğilip ellerini öperdi. Ve "oh ne güzel kokuyor. ne ilahi varlık!" diyerek Şanso'yu şaşırtmıştır.

Ne Yaban ne Don Kişot ne de diğer erkeler utanmamıştır bu yolda yürümekten. Yürüdükleri yol kuru ve elverişsiz olsa da gördükleri yemyeşil çayırlardır. Büyük bir çoşkuyla da devam edeceklerdir.

Bu yazı Dulcine'sine giden Don Kişot'lara adanmıştır.

Murat Dicle