16 Ağustos 2014 Cumartesi

VİŞNE BAHÇESİ, Anton Çehov

VİŞNE BAHÇESİ, Anton Çehov
VİŞNE BAHÇESİ
Anton Çehov
Dört perdelik bir piyes olan Vişne Bahçesi'nde, ne bir dram ne de trajikomik bir durum var. Sizi güldüren ama pek de düşünmeye sevk etmeyen sahneler var. (Böylesi güldürmeceli şeylere tiyatro diliyle FARS türü denilmekteymiş.) Öylesine bir iki günlük bir dönemi dört perdeye sıkıştırmış üstad. İlk kurduğum cümledeki bayağılıktan ötürü eseri yermediğimi söylemek isterim. Üstad Anton Çehov belki bu eseri daha derin ve daha eleştirel yazabilirdi, ancak o dönemin şartları gereği ortaya böyle -belki de mecburi sebeplerden- bir eser çıkartmıştır.

Şunu söylemek isterim ki, eseri okurken bizzat oradaymışım gibi bir hisse kapıldım. Tasavvur edebiliyor musunuz?(!)

Bu eseri okuyun ve hatta en az on kişilik bir aileyseniz, aile içinde bu piyesi bizzat siz de oynayın. Keyif alacaksınız, eminim. :)

15 Ağustos 2014 Cuma

EV SAHİBESİ, Dostoyevski

EV SAHİBESİ, Dostoyevski
EV SAHİBESİ
Dostoyevski
İlimle uğraşan aklı başında biri olsanız da aşka bulaştığınız vakit "error" vermeye de başlarsınız...

Ordınov aklı başında ilimle uğraşan bir gençtir. Bir gün kilisede bir kadına rastlar ve yaşamı alt-üst olur. Kilisede rastladığı kadının adı Katerina'dır. Katerina, Murin adlı yaşlı biriyle yaşar. Ordınov Katerina'nın yaşadığı yerde bir oda tutar ancak Murin buna pek sıcak bakmaz. Murin kurnaz bir ihtiyardır...

Dostoyevski yine ruhun derinliklerine inerek karekterlerin psikolojik analizini yapabilecek kadar detaylı bir öykü kaleme almış. Saf iyi ile saf kötünün yanı sıra, aşk ile ilimi de karşı karşıya getiriyor bu öyküsü ile Dostoyevski.

Kısa bir öyküdür, okumanızı salık veririm.


* Diğer kitap yorumları için tıklayınız.


10 Ağustos 2014 Pazar

YABANCI, Albert Camus

YABANCI, Albert Camus
YABANCI
Albert Camus
Albert Camus'nün okuduğum ilk kitabıdır. Kitapta, yaşadığı topluma yabancı görünen bir adam anlatılmaktadır. Adama göre yabancı olanlar toplumdur, ancak adamdır toplumun gözünde yabancı olan. Öyke ki, adamın annesi vefat etmiştir ama o bir tek göz yaşı bile dökmemiştir; demek ki suçludur ve ölmeyi haketmiştir(!)

Konu:
Konusu çok basittir. Öyküdeki her şey çok kısa bir zaman aralığında olup biter. Cezayir’de, bir rastlantı sonucu, bir Arap’ı öldüren orta sınıftan bir Fransız, Mersault, kendisini adım adım ölüme götüren süreci kayıtsız biçimde izler. Diğer kişilerin adı anılsa da, roman kahramanının adını bile öğrenemeyiz (burada Kafka etkisinden söz edilebilir). Camus’nün yabancısının yabancılaşmasını kendi ağzından şöyle aktarabiliriz; ‘yani bu işin benim dışımda görülüyor gibi bir hali vardı. Her şey, ben karıştırılmaksızın olup bitiyordu, kaderim bana sorulmadan tayin olunuyordu (...) İyi düşününce söylenecek bir şeyim olmadığını anlamaktaydım. Kendi kendimi seyrediyormuş gibi bir hisse kapıldım.’ Kitapta, Meursault'un topluma, kendine, ölümü bile kabul edebilecek kadar hayata , kısacası tüm varoluşa yabancılaşması yalın bir dille anlatılır. (Vikipedi'den alıntıdır)

* Diğer kitap yorumları için tıklayınız.

4 Ağustos 2014 Pazartesi

KEHANET GECESİ, Paul Auster

KEHANET GECESİ, Paul Auster
KEHANET GECESİ
Paul Auster
Paul Auster'in okuduğum ikinci kitabı Kehanet Gecesi, ilk okuduğum Kış Günlüğü'nden farklı elbette. Bu bir roman öncelikle, Kış Günlüğü ise bir anı kitabıydı. Dolayısıyle Paul Auster'i edebi olarak değerlendirmekten kaçınmıştım ilk okuduğum kitabında. İlk okuduğum kitabını, onu tanımış olmak olarak değerlendirmiştim.

Şu sıralar okuma güçlüğü çekiyorum. Hem gözlerimde sorun oluştu -ki yakını görmekte zorlanıyorum, hem de işlerim dolayısıyle -ki şehir değiştirmeme neden olması da bir sebep- kitap okumaya yeterli zaman ayıramıyorum. Bu kitap benim son zamanlardaki okuma özrümün yok olmasına -ya da bu özrü hiçe saymama- vesile oldu. Akıcı hikayesiyle heyecanla okudum kitabı. Heyecan deyince, öyle vurdulu kırdılı şeyler aklınıza gelmesin. İç içe ustalıkla tasarlanmış birden fazla öyküyü, tek bir öykü içerisinde birleştirmiş yazar. Bir değil, üç ayrı öykü var içerisinde ve yazar bunu gayet güzel işlemiş. 

Sid, geçirdiği bir kaza sonucu hastahanede ölümün eşiğine gelmiş ancak mucize eseri -ki ölmesi beklenirken- hayata geri dönmüştür. Sid bir yazardır. Hastanede kaldığı süre boyunca epey borç birikmiş ve karışı Gracie'nin desteğiyle ayakta durabilmişlerdir. Sid'in bir an önce yazmaya başlaması gerekmektedir. Henüz tam iyileşememiş; sendeleyerek yürüyor ve zaman zaman burnu kanamaktadır... Sid bir gün ilginç bir kırtasiyeciye girer; Kağıt Sarayı adlı bu yerde çok hşuna giden mavi bir defter alır. Oldukça hoşuna giden bu defter Portekiz malıdır ve artık üreticisi bu defterden üretmemektedir. Her şey olmasa bile, Sid'in tekrar yazmaya başlaması bu defter ile başlar...

Kanaatimce severek okuyacağınız bir eser. Eh içinde yine Yahudi soykırımına dem vurma da var. Ve ayrıca yazar Paul Auster, Türkiye'de Orhan Pamuk'u biliyormuş ve gerçek hayatta da arkadaşıymış. Kitabın sonundaki -Kahanet Gecesi'nin çevirmeni- İlknur Özdemir'in Paul Auster ile yaptığı söyleşiden öğrendiğime göre, Paul Auster'i Türkiye'ye kazandıran (tanıtan) ise yine Orhan Pamuk imiş. Şimdi bu konuya girmek istemiyorum. Şöyle bir formül ve ipuçları vereyim: Orhan Pamuk, Yahudi soykırımı, Hitler, Paul Auster, Nobel ödülü, AJC... Yalçın Küçük hoca iyi bilir Orhan Pamuk'u. ;)

GÜNÜ AYDIN OLSUN

Bereketiyle gelen günün ışığına;
Işık ile netleşen farkındalığa;
Farkındalıkla güzelleşen dünyamıza;
Dünya ile bütünleşen insanlara;
İnsanı sevmekle başlayan barışa;
Barış ile gelen güzelliğe;
Güzellik ile yağan berekete;
Bereketiyle ışıyan güne;
Günün ışıyan dostlarına;
Dostlara selam eden bana;
Sana;
Bize;
Hepimize kucak açan hayata,
Selam olsun!..
Günü aydın olsun...

Murat Dicle

04.08.2014