Titreyip uyanırdım eskiden,
korkardım düşümden;
daha başka ne bela var ki
geçmişten bugüne,
der durur, düşünürdüm kendi kendime.
kavgalar başladı,
mayısın sonunda gaz patladı.
kafalar yarıldı,
gözler yaşardı.
sular çağlayan gibi,
aktı, aktı...
kağıttan demokrasiler yıkıldı.
çocuklar öldü önce.
ne ana kaldı,
ne baba,
ne kardaş,
ne de arkadaş;
gözyaşları,
aktı, aktı...
bize "hak" kalmadı!
Allah var dediler;
dini alet ettiler.
Kafa kestiler,
Allah-u ekber dediler.
Mümin kardeşler savaşıyor,
ne için?
Cennetten en iyi arsa için!
Hak vermedi mi sana Akıl?
Kullanmadıysan,
itiraz etmeye var mıdır,
hakkın?
Oysa Sen!
Atomu parçalayan!
Egosunu parlatan!
Suçlusun;
Bilmelisin!
Aç kaldıysa kurt dağda,
Yese kuzunu merada,
demez misin yine de,
Yazıktır kurda;
Aç kaldı,
Muhtaç kaldı
benim kuzuma.
Atomu parçalayan!
Düşünmelisin;
Sürüyü nasıl güdeceğini,
Bilmelisin!
Ki çocuklar ölmesin,
Vatan bölünmesin!
18.9.2013
murat