Sevgilim...
Bana, kendim'den geçirdiğin sen'deki kendi duygularını, ben'im işleyerek -ve böylece kendim'i telkin ederek, sırf sen'i daha mutlu edebilmesi için kendine yazdığım tüm -ki ben'im için güzel ve doğru olan- sözlerimi hâlâ anlayamamış olman, sen'in kendini, tıpkı bir çölün ortasında yapayalnız bir tüy misali oradan oraya uçurman gibiydi; ve bu, kendi adıma, sen'in için daha fazla bir şey yapamayacağımı da gösteriyor; üzgünüm, ne ben sen'in için, ne de sen kendin için bir şeyler yapabiliriz -ki artık "biz" değiliz; seni, sen'in ile kendi başına bırakıyorum..
Murat Dicle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder