KIRMIZI ve SİYAH, STENDHAL

KIRMIZI ve SİYAH
STENDHAL

Gerçek adı Marie Henri Beyle olan ve bir çok takma ad kullanmasına rağmen, dünyada Stendhal olarak bilinen yazarın, "Kızıl ve Kara" olarak da adlandırılan "Kırmızı ve Siyah" adlı bu romanı, sizleri, yedi yüz yirmi üç sayfa boyunca bir maceraya, bir adanmışlığa, ikiyüzlülüğün zaferine ve sonuçlarına, aşka ve tüm gerçekliğiyle 1830'ların Fransa'sına götürerek, Julien Sorel adında yükselme hırsıyla yanıp tutuşan bir gencin başından geçen olayları, harika kurgusuyla anlatarak, sizleri de tüm olayların merkezinde gibi hissettirecektir.

Gençlik bambaşka birşey, hayat sanki bir anda akıp geçecek gibi hızla akıp gidiyor onlar için. Gençliğin evrelerinde, alınan kararların çocuksuluğu, pişmanlığı olsa da gün gelip çatıyor, en masum olanın en doğru olan olduğu anlaşılıyor. Julien Sorel'in yükselme hırsı ve yaşadığı aşklar, aptallıkları ve tüm bunlara karşın başarıları sizleri etkileyecek, kimbilir sizler için bir öğretici bile olabilecektir. Mutlaka okumanız gereken dünya klasiklerinden biri, bu.

İSYAN

Ben bu kitabı ilk olarak KUM SAATİ yayınevi gibi dandik bir yayınevinin bastığı -ki tıpkı Faust'ta düştüğüm hata gibi- kitabı aldım. Kırmızı ve Siyah'ın Kum Saati basımı ile kesin olarak kanaatim şudur: ASLA KUM SAATİ YAYIN EVİ'nin BASTIĞI BİR KİTAP ALMAYIN! Ben ilk on sayfasını zorlukla okumaya çalıştım. Sonra kitabı geri iade edip, aynı kitabın BORDO-SİYAH yayınevi basımını aldım. Bordo-Siyah her zamanki gibi harika ve profesyonel bir iş çıkartmış. İki yayın evinin arasındaki -ki burada basımdan ziyade tercümeyi esas alıyorum- farkları kitapçıda karşılaştırdım; akla hayal gelmeyecek çeviri yapılmış Kum Saati basımında. Sanki Google ile çevrilmiş kitap. Çok ayıp bence. Bu kitap severlere hakarettir. Kum Saati yayınevine, bir Veysel Atayman şart gözüküyor...

GİRİZGÂH

Bu kısa hikayeyi ister aşağıda yazıldığı gibi okuyabilir ya da PDF formatında veya Scribd üstünden de okuyabilirisiniz.

---

1

KÜÇÜK BİR ODADA İKİ KİŞİ OTURUYORLARDI, yatağın kenarında. Öteki berikine edebiyat hakkında bir şeyler söylüyor; beriki alaycı tavırlarıyla, ötekini sürekli sinirlendiriyor; ancak öteki bunu belli etmemeye çalışıyordu. Öteki sürekli olarak ileride iyi bir yazar olabileceğini, berikine, inatla kabul ettirmeye çalışıyor ancak beriki bunun için yeterli kabiliyetinin ve hatta tecrübesinin olmadığını söylüyordu, sürekli olarak ötekine.

Henüz yirmili yaşlarını süren bu iki üniversite öğrencisi genç arkadaş, edebiyat haricinde bir çok ortak zevkleri bulunmaktaydı: Aynı futbol takımını, aynı müzikleri ve hatta bir keresinde aynı kızı sevmişlerdi. Aralarındaki dostluğu aşk bile yıkamamış, kızı, ortak aldıkları karar neticesinde, zihinlerinden silmişlerdi. Hiç bir şeyden haberi olmayan kız ise hala üniversitede eğitimini sürdürmektedir.

Öteki dediğimiz gencin adı, C. Metin Ormanlı olmakla birlikte, annesinden 12 Ocak 1991 tarihinde saat 14.45'te doğmuş -ki annesi bunu çok iyi hatırlamaktadır- ve babası maalesef annesi ile doğmadan kendisini, bir başka kadın için terk ederek, zorlu hayat mücadelesi yolculuğuna seçme şansı verilmeden başlatılmış, ancak annesinin olağanüstü çabalarıyla üniversite hayatına, sağ salim adım atabilmiştir; beriki ise, 5 Mayıs 1990 tarihinde doğmuş, annesi ile babasının ortak kararı ile adını Ziya (babasının babasının adıdır) koymuşlar ve böylece nüfusa Ziya Demir olarak kaydı yapılarak, güzel bir aile ortamında büyütülmüş ve o da üniversite hayatına sağ salim adım atabilmiştir. Metin ile Ziya, üniversitenin ilk senesinde tanışmışlar ve gayet güzel bir arkadaşlık kurmuşlardır.

Birbirini seven bu iki arkadaş, oldukça ışıksız, hatta karanlık sayılabilecek bir odada sohbet etmekteydiler. Ziya, -Metin'in ifadesiyle- edebiyat konusunda hiç zevk almayan bir kişiliğe sahipken; Metin, edebiyatı çok sevmektedir: ayda en az üç dört kitap okumaktadır. Metin sürekli olarak, Ziya'ya, yazdığı şiir ve öykü gibi şeyleri okumakta, ancak Ziya'yı da sürekli olarak bunaltmaktaydı. Ziya, Metin'e yazdığı öykülerin girişlerinin yetersiz olduğunu söylemekte; Metin de, Ziya'nın iyi bir kitap okuyucusu olmadan nasıl böyle bir yargıya varabildiğine karşı çıkmaktaydı. Ziya da, iyi bir ahçı olmasam da, yediğim yemeğin lezzetini damağımda hissetmek isterim, diye kendini savunmaktan geri kalmıyordu. Velhasıl, gerçekten de Metin henüz iyi bir yazar olabilme hissi veremiyordu; ne Ziya'ya ne de bir başkasına. Ziya, onun iyi bir arkadaşı olduğu için rahatlıkla fikrini söylemekten çekinmiyor, Metin'in aslında bu eleştirilere üzüldüğünü de biliyordu. Ziya, gerçekten de Metin'in iyi bir yazar olmasını umut ediyor ve yaptığı bu eleştirilerin tüm gerçekliğiyle, Metin'i daha da hırslandırmayı amaçlıyordu. Ama kim bilebilirdi ki bu eleştiriler iki gencin yaşamına mal olacaktı.

Aforizmalar, Murat Dicle

İyi, kötü, çirkin... Aklıma düşen deyişlerimi burada paylaşıyorum.

Umarım adımı belirterek paylaşırsınız.

Murat Dicle

"Etrafta sinek çoksa, ortada bok da vardır."
08.12.2012

"Sen ve ben, birbirimize hep, 'önce sen' diyelim. Bu paradoksta, hep birbirimiz ile tatlı tatlı tartışalım -ki birbirimizden hiç uzağa düşmeyelim."
30.11.2012

"Derdini, acısını veya hayallerini paylaşamayacağını anladığı bir yüreğin, bacakları arasında teselli buluyor erkekler. Ağlamasınlar yüreksizler..."

15.11.2012

TUTUNAMAYANLAR, Oğuz Atay

TUTUNAMAYANLAR
Oğuz Atay

Aman bu kitap şöyledir, aman bu kitap böyledir; kalındır, ağırdır, karmaşıktır denile denile, çekincelerle okumaya başladım, bu kitabı. Tuhaflık bende miydi, yoksa Oğuz Atay'da mıydı, yoksa her ikimiz de baştan sona tuhaftık da Tutunamayanlar'da mı anladık.

Adam kusmuş tüm ruhunu; 
Yedi yüz yirmi dört sayfaya yaymış, 
Aman çok mis kokulu...

Kitap okuma önerisi:
Bir ileri, iki geri; yoktur başka çaresi...

İki elimin serçe parmaklarının sayısından az arkadaşım vardır ki, ruhumu kusabilme hürriyetini onunla yaşayabileyim -ki Oğuz Atay üstad yaşasaydı, kus kus partilerinin vazgeçilmezi olabilirdik. Düşünen adam saçmalıyorsa eğer, bilmelisiniz ki, beyn zehrini atıyor, tıpkı motorun egzostan çıkarttığı gazlar gibi.

Tutunamamaya empoze

Tutunamayanlar, "hayata tutunabilmek" adına söylemleri olanların da aslında bu hayatta tutunamamışlardan olduğunu öğrendiklerinde; "tutunamamayı" kendilerince meşru kılarak, bir normal yaşam biçimi olarak kabul edeceklerdir. Tutunmanın ahlaksızlık, -ki tutunanlar gibi ahlaksız olmamak adına- tutunamamayı da büyük erdem olarak gören, Tutunamayanlar; beceriksizliklerini derin, aksi ve inatçı düşünceleriyle empoze ederler, "onlar" henüz tutunuyorken ve tutunamamaya düşerken...

- Murat Dicle