- Bölüm 5: İçimde -
Ben de ölünce, ardımdan böyle gözyaşı dökecek
bir sevgilim var mıydı? Haykıracak, "Kader, Kader" diye bağıracak.
Yokluğumda, ise tıpkı Cenk gibi, ölüden farksız bir hale düşecek biri.
Eksik olmama rağmen, beni varlığımla sevebilecek bir Cenk'e sahip
olabilecek miyim? Bacaklarımın arasındaki yeri almak için, her türlü
hileli çabaya sahip ama bunu gerçekten Cenk gibi yapabilecek ve "seni
seviyorum" dediğinde, içimde öldürmek yerine, onu büyütebileceğim biri
olacak mı? Kaç kere bilmem, inanmıştım. Hileli diye düşünüyorum, çünkü
onlar yoklar şimdi. Aldıklarıyla gittiler hep. Gerçek ile gerçek dışını
ayırt etmek öyle zor ki. Hele bu bir erkek ise, anlamanız mümükün değil.
Onlar beni içimde öldürüyorlar. Oysa ben "seviyorum seni" dediklerinde
anlıyorum hiç yaşamadıklarını. Nekrofili miyim ben? Ölülerle neden hep
sevişiyorum, bile bile? Söylenenler artık umrumda değil, herkes
beklentisinin karşılığını alıyor. Söz söyletmiyorum artık onlara, tıpkı
benim gibi olsunlar istiyorum.. Bile bile, onların daha fazla günah
işlemelerine müsade etmiyorum. Piranhalar içimde büyümeye başladığında,
istediklerini veriyorum..