Yanyana gelmeden yakın, birlikte olmadan çoğul olabilsek.
Yalnız sen değil, ben de; ağrımızla bir bütün olabilsek.
Tüten yalnızlık olmasa, acı olmasa, bir tebessüm olabilsek.
Duvarlar örmesek, görünsek, hep el ele birlikte dönsek.
Çarpsak birbirimize hep, her çarpışmada gülsek.
Ve keşke sevsek, olur muydu yalnızlıklar?
Murat Dicle
Yuva (Aziz Nesin) Yanyana geldikçe daha uzak
Birlikteyken daha kimsesiz
Bir ağırı sızım sızım yeri belirsiz
O da yalnız
Ben de yalnız
Acılar tütüyor bacamızdan
Görünmeyen taş duvarlar örmüşüz
Duvar olduk kendimize kendimiz
Ne yana dönsek
Kendimize çarparız
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder